De verhuizende schuur
(2013, Theo Rietveld & Marjan van den Bos)
De documentaire gaat in het bijzonder over 18e-eeuwse schuren in Zeeuws-Vlaanderen. Deze beeldbepalende en karakteristieke gebouwen verdwijnen in sneltreinvaart uit het landschap.
De leegstand in het agrarisch erfgoed is niet meer tegen te gaan door de schaalvergroting in de landbouw en de efficiency binnen het veeteeltbedrijf. Het is bijna onmogelijk om een goede exploitatie voor de oude schuren te vinden. Als de schuur geen economisch belang meer heeft, zit er vaak niets anders op dan deze te slopen, vindt menig boer. Het is vaak niet te overzien hoeveel tijd en geld onderhoud vergen. Zeker als de schuur bedekt is met riet. Menig cultuurhistorische instelling wil dergelijk agrarisch erfgoed graag behouden voor het nageslacht of gewoon omdat ze er zo’n goed gevoel bij hebben en eraan gehecht zijn geraakt. Of omdat het zo beeldbepalend is en iets zegt over de geschiedenis van de polder waarin de schuur staat. De documentaire schenkt aandacht aan drie schuren, die met gedetailleerde shots nog meer hun kwaliteit laten zien. Twee van de drie verkeren in zeer slechte staat, ondanks goed willende adviseurs en instellingen ten spijt. Ingewikkelde regelgeving en langdurige procedures maakten het er niet eenvoudiger op. De derde schuur wordt ontmanteld en gaat verhuizen. Weg van Zeeuws-Vlaanderen, naar de andere oever van de Westerschelde, Zuid-Beveland.
De documentaire zoomt in op het proces van ontmanteling van de Zeeuws-Vlaamse schuur (uit ca. 1750), alles geklaard door één persoon, Sjaak Murre. Ook worden anderen geïnterviewd die iets met de schuur te maken hebben (gehad) en hoe zij tegen het verdwijnen van dat cultureel erfgoed aankijken. Of in dit geval verhuist van Zaamslag naar ’s Gravenpolder. Tot op het laatst blijft het spannend of het Sjaak Murre lukt om deze grote klus te klaren.
Camera/Montage: Rinke Slump
Muziek: Douwe Eisenga
Montage geluid: Piet Hersbach
Stemmen: Sjaak Murre, Monique Langeraar, Marian Verbruggen, Benjamin Mölders.
